Αγώνας Νου – #1
Παλεύουμε διαρκώς με τον εσωτερικό μας κόσμο. Νικάει τελικά κανείς σε αυτόν τον Αγώνα Νου;
Άλλη μια μέρα στον ατέρμονο αγώνα δρόμου με τον εαυτό μου. Πασχίζω να με φτάσω καθημερινά μα διαρκώς τερματίζω δεύτερη. Κοιτάζω γύρω μου. Χρώματα χορεύουν σε τρελούς ρυθμούς αυτή τη μέρα του Ιουνίου. Ένας απρόσκλητος επισκέπτης κυλιέται ανέμελα στο χώμα. Διαβαίνει με ευλαβική ηρεμία ξένα χωράφια· της ανήκει ο κόσμος.
Μα εγώ, καταδικασμένη να τρέχω σε μια κούρσα χαμένη από καιρό και από δικό μου χέρι. “Δεσποινίς, πάμε το μυαλό σας βόλτα!”
2 σχόλια
Παράθεση:
Παράθεση: