Χαλαρά αισθήματα και χλιαρές προθέσεις διόλου με αγγίζουν.   Εγώ θέλω σε κύματα να έρχεται το πάθος, να με σκεπάζει αναζωογονητικά και να βυθίζομαι μέσα του.   Πύρινη λαίλαπα να είναι ο έρωτας, να με καταβροχθίζει αχόρταγα κι ας χαθώ στη στάχτη.   Τουλάχιστον πολύ θα έχω ζήσει μέσα στο λίγο αυτού του κόσμου. Κ.Ν. Αναφορά στη συλλογή “Το Λίγο του Κόσμου”, Κική Δημουλά, 1971

Αυτόν το μήνα θέλω να τιμήσω έναν αγαπημένο μου, ρεαλιστικά ερωτικό, πρόσφατα θανών ποιητή. Σε ένα έτος στο οποίο έχουν αφήσει την επίγεια ζωή πολλές σημαντικές προσωπικότητες της ελληνικής λογοτεχνίας, ακόμα ένας εξέχων ποιητής ήρθε να προστεθεί στη λίστα. Ο λόγος φυσικά για τον Κωνσταντίνο Δημητριάδη, ή εις κόσμον γνωστό Ντίνο Χριστιανόπουλο. Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτόν το λογοτέχνη και δεν είναι όλα θετικά. Ένας άνθρωπος που έζησε πενιχρά παιδικά χρόνια, υβρίστηκε και λογοκρίθηκε για την ποίησή του, όμως δεν σταμάτησε την τέχνη του για κανέναν παραμόνο όταν ένιωσε αυτός πως ήρθε η ώρα να σταματήσει. Εγκαταλείπω την Ποίηση Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση δὲ θὰ πεῖ προδοσία,δὲ θὰ πεῖ ἀνοίγω ἕνα…