Ελίζαμπεθ Μπίσοπ: Μία Τέχνη

One Art

The art of losing isn’t hard to master;
so many things seem filled with the intent
to be lost that their loss is no disaster.

Lose something every day. Accept the fluster
of lost door keys, the hour badly spent.
The art of losing isn’t hard to master.

Then practice losing farther, losing faster:
places, and names, and where it was you meant
to travel. None of these will bring disaster.

I lost my mother’s watch. And look! my last, or
next-to-last, of three loved houses went.
The art of losing isn’t hard to master.

I lost two cities, lovely ones. And, vaster,
some realms I owned, two rivers, a continent.
I miss them, but it wasn’t a disaster.

—Even losing you (the joking voice, a gesture
I love) I shan’t have lied. It’s evident
the art of losing’s not too hard to master
though it may look like (Write it!) like disaster.

Πηγή: Poetry Foundation

Μία Τέχνη
(μετάφραση Κατερίνα Νικολάου)
Η τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να κατακτηθεί·
Τόσα πολλά πράγματα φαίνονται εξαιρετικά πρόθυμα
να χαθούν, ώστε η απώλειά τους να μην είναι καταστροφή
 
Να στερείσαι κάτι κάθε ημέρα. Αποδέξου τη σύγχυση
των χαμένων κλειδιών της πόρτας, της ώρας που άσκοπα ξοδεύθηκε.
Η τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να κατακτηθεί.
 
Έπειτα εξασκήσου με το να χάνεις περαιτέρω, με το να χάνεις ταχύτερα:
τόπους, και ονόματα, και μέρη που επρόκειτο να ταξιδέψεις.
Τίποτα από αυτά δεν θα φέρει την καταστροφή.
 
Έχασα το ρολόι της μητέρας μου. Και κοίτα! το τελευταίο, ή
προτελευταίο, από τα τρία αγαπημένα μου σπίτια χάθηκε.
Η τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να κατακτηθεί.
 
Έχασα δυο πόλεις, αγαπημένες. Και πιο αχανείς τόπους,
κάποια βασίλεια που μου ανήκαν, δυο ποτάμια, μια ήπειρο.
Μου λείπουν, μα δεν ήταν καταστροφή.
 
Ακόμη και με την απώλειά σου ( την αστειευόμενη φωνη, μια χειρονομία
που αγαπώ) δεν θα έχω πεί ψέματα. Είναι προφανές
ότι η τέχνη της απώλειας δεν είναι πολύ δύσκολο να κατακτηθεί
μολονότι μπορεί να μοιάζει σαν (Γράψ’το!) με καταστροφή.