Ποιητικός Διαγωνισμός ΕΚΠΑ: Έγραψα και Έμαθα
Ποιητικοί διαγωνισμοί. Οι γνώμες διίστανται για αυτούς. Κάποιοι τους βλέπουν ως χάσιμο χρόνου και ως κάτι ανήκουστο: Η ποίηση δεν είναι για να διαγωνίζεται, είναι προς προσωπική χρήση. Άλλοι όμως, μαζί τους κι εγώ, θεωρούν πως είναι μια ωραία ευκαιρία για ευγενή άμιλλα, για έμπνευση και διάλογο μεταξύ ποιητών. Είναι φορές που έχω συμμετάσχει και μου έχουν δώσει μεγάλη ώθηση να συνεχίσω να γράφω και έχω αντλήσει τόση έμπνευση από τους συναγωνιζόμενους ποιητές.
1ος Φοιτητικός Ποιητικός Διαγωνισμός ΦΛΣ ΕΚΠΑ
Ένας από αυτούς τους διαγωνισμούς ήταν και ο 1ος Φοιτητικός Ποιητικός Διαγωνισμός ΦΛΣ ΕΚΠΑ. Ο συγκεκριμένος ήταν από τους πρώτους διαγωνισμούς ποίησης που συμμετείχα και ο πρώτος στον οποίο διακρίθηκα με το ποίημά μου, Φιλοσοφικό Μουσείο.
Ο διαγωνισμός είχε ως καθορισμένο θέμα “την ιδιότητα και τα βιώματα ενός φοιτητή/φοιτήτριας” κάτι που δεν είναι σύνηθες στους σύγχρονους διαγωνισμούς ποίησης αλλά υπάρχει κάποιες φορές σας όρος. Αυτός ο όρος διαφυλάσσει την ομοιογένεια και την ισότητα των συμμετεχόντων. Παρ’όλα αυτά, με βρίσκει εν μέρη διάφωνη γιατί θεωρώ ότι μπορούν να βγουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα εάν δεν υπάρχει θεματικός περιορισμός και οι συμμετέχοντες έχουν την ελευθερία επιλογής. Αυτό όμως πρόκειται για προσωπική προτίμηση και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σε αποτρέψει από το να δηλώσεις συμμετοχή σε κάποιον διαγωνισμό με ορισμένο θέμα εάν είναι κάτι που σου φαίνεται ενδιαφέρον.
Αποφάσισα να λάβω μέρος στον διαγωνισμό παρά την επιφυλακτικότητά μου με τους όρους και δεν το μετάνιωσα. Ένας ποιητής προσαρμόζεται στις καταστάσεις και τις πλάθει στα μέτρα του. Αυτό είναι ένα από τα πολλά προσόντα που η συγγραφική τέχνη προσφέρει. Η δημιουργικότητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του. Έτσι κι εγώ προσαρμόστηκα στις συνθήκες και συνέθεσα το παρακάτω ποίημα.
Φιλοσοφικό Μουσείο
Απομεινάρια αλλοτινής εποχής, απολιθώματα σοφίας, εκτίθενται, κι εμείς, σιωπηλοί παρατηρητές, αρχαιολάτρεις, ευλαβικά μα και απερίσκεπτα ακούμε. Η στίχοιση αμφιθεατρική, αρχαίες τραγωδίες θυμίζει. Μα, χιτώνιο δεν φοράς, όψη αλαβάστρινη δεν έχεις, μόνο ακίνητη στέκεις, ζωντανό έκθεμα γνώσης. Γολιαρδικά μάτια στραμμένα επάνω σου καταγράφουν κινήσεις, στροφές και στίχους, κι εσύ, σαν μούσα εμπνέεις και ποιείς καινά δαιμόνια Σωκράτους.
Σκέψεις
Το αποτέλεσμα με επιβράβευσε! Κατάφερα να βγω από τα νερά μου και να πειραματιστώ με λέξεις και θέματα που δεν είχα σκεφτεί πιο πριν. Χρειάστηκε να κάνω μια μικρή έρευνα για κάποια κομμάτια του ποιήματός μου ώστε να χρησιμοποιήσω λέξεις όπως “γολιαρδικά”. Χρειάστηκε να αλλάξω τρόπο σκέψης και να βουτήξω βαθιά στο υποσυνείδητό μου. Να ανασύρω μνήμες καλά θαμμένες και να επιλέξω ποιές θα τιμήσω και ποιές όχι. Χρειάστηκε να σβήσω και να γράψω δεκάδες φορές. Αυτό το ποίημα που βλέπεις έχει πάνω του νύχτες που κοιτούσα την κενή σελίδα πριν καν γράψω μια λέξη. Έχει μουτζούρες μέχρι που τρυπούσε το χαρτί. Έχει και πολύ αμφισβήτηση και σχεδόν μια εγκατάλειψη. Και δεν είναι καν το καλύτερό μου ποίημα!
Γι’αυτό το αγαπάω λίγο παραπάνω. Γιατί με αυτό δοκίμασα τον εαυτό μου και τα όριά μου και βγήκα νικήτρια, όχι του διαγωνισμού, του εαυτού μου.
Η ποίηση είναι μια ευκαιρία διαρκούς μάθησης, του εσωτερικού μας κόσμου αλλά και του κόσμου γύρω μας. Μια ευκαιρία μελέτης ιστορικών γεγονότων, ενημέρωσης σε θέματα πολιτιστικών, πολιτικών, γεωγραφικών τεκταινόμενων. Και έτσι να την χρησιμοποιείς.
Η ποίηση πηγάζει από μέσα μας. Είναι τα πράγματα που έχουμε νιώσει, που έχουμε δει, που έχουμε αισθανθεί. Είναι οι εξωτερικές καταστάσεις που μας ωθούν να γράψουμε το μέσα μας.
Να το θυμάσαι αυτό όταν διαβάζεις ένα ποίημα. Να σκέφτεσαι τον ιδρώτα του ποιητή.
Να το θυμάσαι και όταν γράφεις. Δοκίμασε τα όριά σου,βούτα βαθιά μέσα στις λέξεις μέχρι που να μην είναι πια λέξεις αλλά νοήματα και εικόνες.
Βούτα στην ποίηση και δεν θα χάσεις!
Κι αν δεν ξέρεις από που να ξεκινήσεις μην ανησυχείς γιατί έχω φροντίσει για αυτό! Δες ΕΔΩ πως μπορείς να κάνεις τα πρώτα σου βήματα για γράψεις ποίηση. Είναι πολύ απλό, η απόφαση είναι στα χέρια σου!
Κάνε εγγραφή στο Newsletter για να μην χάνεις κανένα ποιητικό νέο!