Σ’αγαπώ- Ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Μαντζίκου

Αγάπη. Τι όμορφη λέξη. Πόσο μεστό συναίσθημα, ειδικά εάν είναι αμοιβαίο. Γεμίζει το κορμί σου ζεστασιά, την ψυχή σου συντροφιά.

Τι γίνεται με την μονόπλευρη αγάπη ρωτάς; Αχ πονεμένη ιστορία. Ιστορία που ο Κωνσταντίνος Μαντζίκος μοιάζει να έχει αιχμαλωτίσει στους στίχους του ποιήματός του “Σ’αγαπώ”. Προσεγγίζει αυτό το συναίσθημα πολύπλευρα, και από τη μεριά του ερωτευμένου και από τη μεριά του πληγωμένου. “Σ’αγαπώ” μια λέξη χιλιοειπωμένη για τους λάθος λόγους. Μια λέξη που δεν ειπώθηκε ποτέ όταν έπρεπε. Μα ο ποιητής μας φαίνεται πως ξέρει αγάπη τι σημαίνει. Την έχει βιώσει και από τα καλά και από τα άσχημά της και συνειδητοποιημένα γράφει για αυτή, την σκιαγραφεί μέσα από τα δικά του μάτια.

Το ποίημα αυτό μου φέρνει στο μυαλό και τη δική μου δημιουργία που αφιέρωσα στον σύντροφό μου. Το ποίημα “Γράμματα Αγάπης” είναι η δική μου σπονδή σε αυτό το συναίσθημα και εντελώς τυχαία αυτά τα δύο ποιήματα συνομιλούν. Κι ας έχουν γραφτεί για διαφορετικούς ανθρώπους από διαφορετικούς ανθρώπους. Κι ας είναι ανόμοια. Πηγάζουν από την ίδια πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου να κατανοήσει αυτό συναίσθημα, να το δέσει με λέξεις και να το δαμάσει.

Απολαύστε αυτό το βαθύ και ειλικρινές ποίημα.

Σ’αγαπώ

Ρήμα ερεθιστικό
Απόλυτα εθιστικό
Ταυτοχρόνως τόσο ανώριμο όταν λέγεται μ' όλο ενθουσιασμό
Ρήμα γλυκό
Σαν επιβεβαίωση ψυχής
χιλιοειπωμένο 
και συνάμα με λόγια της στιγμής
παραγεμισμένο
Σαν να 'χει χάσει την ουσία από καιρό
Ρήμα της καρδιάς 
που απεγνωσμένα απ' άλλα χείλη ζητάς
Ρήμα σαν ευωδία τριανταφυλλιάς
Στ' άκουσμα του προκαλεί άνθιση ψυχής
Σαν καλοκαιριού προμάντεμα
Κι αν χαθεί
στου χρόνου τα  βάθη
στη καρδιά αφήνει έν' αγκάθι
Τόσο που να στάζει αίμα
δίχως γιατρειά
Ρήμα σαν το κώνειο του Σωκράτη
Δηλητήριο στο σώμα,
μα και θανατηφόρο συνάμα
Ιδού λοιπόν!
Σ' αγαπώ!

Ανάλυση του ποιητή

“Η έμπνευση αυτού του ποιήματος είναι η σύντροφος μου. Καθώς το έγραφα σκέφτηκα εκείνη τη μοναδική στιγμή που κοιτώντας ο ένας τον άλλο στα μάτια είπαμε με όλο νόημα και ουσία την πιο μεγάλη λέξη, το «Σ’ αγαπώ».

Συνάμα αυτό το ποίημα μου υπενθυμίζει τις παρελθοντικές αγάπες που ήταν δίχως ουσία και δεν είπαν ποτέ εκείνο το σ’ αγαπώ με τόσο νόημα απ’ τα βάθη της καρδιάς τους. Το ποίημα αυτό δείχνει, επίσης, ότι η σύντροφός μου, μού δίδαξε τι σημαίνει πραγματικά αγάπη και πως είναι να αγαπάς αληθινά έναν άνθρωπο άνευ όρων.

Στο τέλος του ποιήματος αναφέρω το «Σ’ αγαπώ» σαν ένδειξη ολοκλήρωσης και ευγνωμοσύνης που υπάρχει στη ζωή μου και την γεμίζει με τον πιο όμορφο και ουσιαστικό τρόπο. “

Κωνσταντίνος Μαντζίκος

Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Μαντζίκος. Είμαι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Παν/μίου Θεσσαλίας. Δουλεύω ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός ειδικής εκπαίδευσης σε δημόσιες σχολικές μονάδες. Επίσης, είμαι ερευνητής και συγγραφέας επιστημονικών βιβλίων που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις iWrite.gr. Αγαπώ πολύ τα βιβλία και την ποίηση και στον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με αυτά. Μούσα στα ποιήματά μου είναι η σύντροφός μου. Ωστόσο, αντλώ έμπνευση και από απλές καταστάσεις και τη φύση. Αγαπημένοι μου ποιητές είναι ο Κώστας Καρυωτάκης, η Μαρία Πολυδούρη, ο Τίτος Πατρίκιος, η Κική Δημουλά και η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.