Διεθνής Ημέρα Κατά της Ομοφυλοφοβίας Με Ποίηση

Ως Διεθνής Ημέρα Κατά της Ομοφυλοφοβίας έχει καθιερωθεί η 17η Μαΐου. Για ποιό λόγο; Διότι στις 17 Μαϊου του 1990 η ομοφυλοφιλία σταμάτησε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Η σημαντικότητα αυτής της ημέρας λοιπόν είναι φανερή αν λάβουμε υπόψιν μας πόσο πρόσφατα έπαψε να θεωρείται ασθένεια η ομοφυλοφιλία. Σκοπός να ενταθούν οι προσπάθειες που στοχεύουν στον σεβασμό της διαφορετικότητας των ομοφυλοφίλων, ανδρών και γυναικών.

Παρ ’όλα αυτά, για μερικούς ολόκληρη η Παγκόσμια Ημέρα αυτή αποτελεί μια τεράστια διάκριση διότι θεωρούν πως συμβάλλει στην διαιώνιση των στερεοτύπων απέναντι στους ομοφυλόφιλους και στηρίζει την πεποίθηση της παρέκκλισης από αυτό που ορίζεται ως κοινωνικά φυσιολογικό. Κάποιες στιγμές το έχω σκεφτεί και εγώ. Μήπως τέτοιες ημέρες απλώς ενδυναμώνουν τις διακρίσεις απέναντι σε μειονοτικές ομάδες; Θα σου πω όμως γιατί, κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται να γίνονται τέτοια αφιερώματα και χρειάζεται να υπάρχει μια τέτοια παγκόσμια ημέρα. Αν και όλο και περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν την ομοφυλοφιλία πλέον ως κάτι απολύτως φυσιολογικό και οι διακρίσεις με βάση τη σεξουαλική ταυτότητα ενός ατόμου έχουν αρχίσει να μειώνονται, υπάρχει ακόμα ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού που θεωρεί την ομοφυλοφιλία κάτι το αφύσικο. Στην Πολωνία, για παράδειγμα, υπάρχουν πόλεις που υπερηφανεύονται πως είναι LGBT-free. Μέχρι λοιπόν να εξαλειφθούν τέτοιου είδους ακραίες συμπεριφορές και διακρίσεις προς τους συνανθρώπους μας, τέτοιες ημέρες και αφιερώματα είναι απαραίτητα. Μέχρι να μην είναι πια. 

Φυσικά θα δούμε το ζήτημα από ποιητικής σκοπιάς, όπως κάθε φορά, και θα ανακαλύψουμε μαζί, αν δεν τους ήξερες ήδη, 3 ομοφυλόφιλους ποιητές/ποιήτριες των οποίων ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι ένδειξη υπεροχής ή κατωτερότητας της ποιητικής τους αξίας. Γιατί πάνω από όλα είναι άνθρωποι. 

Elizabeth Bishop

Breakfast Song

My love, my saving grace,
your eyes are awfully blue,
I kiss your funny face,
your coffee-flavored mouth.
Last night I slept with you.
Today I love you so
how can I bear to go
(as soon I must, I know)
to bed with ugly death
in that cold, filthy place,
to sleep there without you,
without the easy breath
and nightlong, limblong warmth
I’ve grown accustomed to?
—Nobody wants to die;
tell me it is a lie!
But no, I know it’s true.
It’s just the common case;
there’s nothing one can do.
My love, my saving grace,
your eyes are awfully blue
early and instant blue.

Πηγή: Words for the Year

Ένα υπέροχο ποίημα της, ανήκει στα ποιήματα που δεν σκόπευε ποτέ να εκδώσει η ίδια καθώς είναι από τα πιο προσωπικά της, όπως καταλαβαίνεις διαβάζοντάς το. Κάθε άνθρωπος είναι ικανός να αγαπήσει, να βιώσει δυνατά συναισθήματα και να τα εκφράσει ποιητικά ανεξαρτήτως σεξουαλικής προτίμησης. Και αυτό έκανε και η αγαπημένη μου Ελίζαμπεθ Μπίσοπ σε αυτό το τόσο ιδιωτικό της ποίημα. Γέμισε με λέξεις το συναίσθημα.

Κωνσταντίνος Καβάφης

Να μείνει

Η ώρα μια την νύχτα θα ’τανε,
ή μιάμιση.
Σε μια γωνιά του καπηλειού·
πίσω απ’ το ξύλινο το χώρισμα.
Εκτός ημών των δυο το μαγαζί όλως διόλου άδειο.

Μια λάμπα πετρελαίου μόλις το φώτιζε.
Κοιμούντανε, στην πόρτα, ο αγρυπνισμένος υπηρέτης.
Δεν θα μας έβλεπε κανείς. Μα κιόλας
είχαμεν εξαφθεί τόσο πολύ,
που γίναμε ακατάλληλοι για προφυλάξεις.

Τα ενδύματα μισοανοίχθηκαν — πολλά δεν ήσαν
γιατί επύρωνε θείος Ιούλιος μήνας.
Σάρκας απόλαυσις ανάμεσα
στα μισοανοιγμένα ενδύματα·
γρήγορο σάρκας γύμνωμα — που το ίνδαλμά του

είκοσι έξι χρόνους διάβηκε· και τώρα ήλθε
να μείνει μες στην ποίησιν αυτή.

Πηγή: Ψηφίδες για την Ελληνική Γλώσσα

Αχ πάθος. Αυτή η φλόγα του έρωτα και της επιθυμίας που κατακλύζει όλους μας όταν βρισκόμαστε κοντά σε ανθρώπους που μας ελκύουν. Αίσθηση σαρκική μα και εγκεφαλική. Ένα από τα ερωτικά ποιήματα του Καβάφη με κεντρικό και φανερό το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Άλλωστε και ο ίδιος δεν έκρυψε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις σε μια εποχή που ήταν κατακριτέο και εγκληματικό να αποκλίνεις από τη σεξουαλική κανονικότητα που η κοινωνία πρόσταζε. Ας είναι ένα μάθημα σε όλους εμάς για να μην κρύβουμε τις πραγματικές μας επιθυμίες και την ταυτότητά μας, μα να εκφραζόμαστε με στίχους αληθινούς και γεμάτους!

Allen Ginsberg

Howl

I saw the best minds of my generation destroyed by madness, starving hysterical naked,

dragging themselves through the negro streets at dawn looking for an angry fix,

angelheaded hipsters burning for the ancient heavenly connection to the starry dynamo in the machinery of night,

who poverty and tatters and hollow-eyed and high sat up smoking in the supernatural darkness of cold-water flats floating across the tops of cities contemplating jazz,

who bared their brains to Heaven under the El and saw Mohammedan angels staggering on tenement roofs illuminated,

who passed through universities with radiant cool eyes hallucinating Arkansas and Blake-light tragedy among the scholars of war,

who were expelled from the academies for crazy & publishing obscene odes on the windows of the skull,

who cowered in unshaven rooms in underwear, burning their money in wastebaskets and listening to the Terror through the wall,

who got busted in their pubic beards returning through Laredo with a belt of marijuana for New York,

who ate fire in paint hotels or drank turpentine in Paradise Alley, death, or purgatoried their torsos night after night

with dreams, with drugs, with waking nightmares, alcohol and cock and endless balls,

incomparable blind streets of shuddering cloud and lightning in the mind leaping toward poles of Canada & Paterson, illuminating all the motionless world of Time between,

Ένα πολύ ιδιαίτερο ποίημα, όπως όλα του Ginsberg άλλωστε. Από τα πιό γνωστά και πιο προσωπικά του, πραγματεύεται την ομοφυλοφιλία και το σοδομισμό (και όχι μόνο). Η ιδιαιτερότητα αυτού του ποιήματος είναι πως δεν έχει τελείες, γεγονός που σε τραβάει και σε παραξενεύει στην αρχή μα το συνηθίζεις αργότερα. Το Howl είναι γεμάτο αναφορές για την εποχή και την κοινωνία που ζούσε ο Ginsberg και θέλει να του δώσεις λίγο χρόνο για να το αγαπήσεις. Αν το κάνεις, δε θα το μετανιώσεις γιατί είναι σα να μπαίνεις σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ολόκληρο το ποίημα θα το βρεις στο Poetry Foundation. 

Όπως κατάλαβες δεν στάθηκα πολύ στο βιογραφικό των ποιητών ή στο αν η ομοφυλοφιλία επηρέασε την τέχνη τους. Μπορεί να ήταν παράγοντας επιρροής μα όχι παραπάνω από κάθε άνθρωπο που ερωτεύεται,  αισθάνεται και ζει. Η σεξουαλική ταυτότητα είναι σημαντικό κομμάτι κάθε ανθρώπου και είναι επιτέλους καιρός να γίνει αντιληπτό ότι δεν την επιλέγουμε και ότι το ποιό φύλο/φύλα αγαπάμε δεν είναι γεγονός προς κρίση αλλά προς αποδοχή. Ας αγκαλιάσουμε λοιπόν αυτό που μπορεί να μας μοιάζει διαφορετικό. Η ποίηση είναι εδώ για να μας βοηθήσει. Αυτοί ήταν 3 από τους αγαπημένους μου ποιητές και 3 από τα πιο αληθινά ποιήματα που έχω διαβάσει. Ελπίζω να σου άρεσαν.