Για μένα- Ένα Ποίημα της Χαράς Στεφανίδη

“Το σώμα μου είναι ένα κουβάρι σκέψεων

Το δικό σου;”

Η δεύτερη ποιητική απάντηση στην πρόκληση έρχεται από τη Χαρά Στεφανίδη. Πριν λίγες ημέρες είδαμε την απάντηση της Ρίνας Μπούγαλη με το ποίημα “Ιφιγένεια“. Σήμερα η Χαρά Στεφανίδη απαντάει στην ποιητική πρό(σ)κληση από τη δική της οπτική με το ποίημά της “Για μένα“. Συνδυάζοντας εικαστική τέχνη και στίχους δημιουργεί ένα ποίημα που δεν μένει στα όρια των λέξεων, γίνεται εικόνες. Ταξιδεύει έτσι τον αναγνώστη μέσα σε μονοπάτια αφύπνισης που ίσως να μην είχε ποτέ σκεφτεί.

Εσένα το σώμα σου είναι ολόκληρο ή κομμάτια;

Για μένα

Αποφάσισα να γράψω αυτό το ποίημα
 για μένα
 για να ξορκίσω καθρεπτισμούς ξένων ματιών και όρκους ψεύτικων θεών
 για να σταματήσω ένα πόλεμο
 με πεδίο μάχης
 το σώμα μου.
 μπορεί να μην τον άρχισα εγώ
 αλλά με σκότωσε τόσες φορές που
 το τρίξιμο
 σπασμένων κομματιών
 ακόμα αντηχεί
 με κάθε κίνησή μου.

 Οι πόλεμοι λένε δεν γίνονται πια με όπλα.
 Οι άνθρωποι λένε δεν είναι παρά παράπλευρες απώλειες.
 Για λίγο υπήρξα και εγώ.
 Σήμερα,
 αποφάσισα να σταματήσω να αυτοπυρπολούμαι για να ζεσταίνονται τρίτοι.

 Τα σπασμένα μου κομμάτια
 διασκορπισμένα στα κολπάκια που μεγάλωσα
 ανάμεσα σε σπασμένα κοχύλια και πρώην κοφτερά κομμάτια γυαλιών
 τα μάζεψα ένα ένα
 και τα ένωσα με χρυσό όπως οι Γιαπωνέζοι.

 Σήμερα,
 κατάλαβα ότι δεν ήταν σπασμένα εξαρχής.

 Τα χείλη μου μου είπαν δεν είναι αρκετά μεγάλα και γεμάτα. Αν ήξεραν πως
 μεταμορφώνουν τις λέξεις μου σε ύμνους όταν μιλάω με ανθρώπους που αγαπώ, θα
 καταλάβαιναν.

 Η μύτη μου μου είπαν δεν είναι αρκετά μικρή για να βολέψει τον μικρό τους κόσμο. Αν
 ήξεραν πόσες ανάσες με βοήθησε να πάρω όταν μου έκλεβαν τον αέρα αδιάφοροι εραστές
 που ερωτεύτηκα, θα καταλάβαιναν.

 Η κοιλιά μου μου είπαν δεν είναι αρκετά επίπεδη για να παίζουν γκολφ με τους φίλους
 τους. Αν ήξεραν πως μία μέρα θέλω να γίνω μάνα και ότι ανυπομονώ να τη δω να
 φουσκώνει και άλλο και άλλο μέχρι να σκάσει και χιλιάδες χρωματιστές σερπαντίνες να
 ξεπηδήσουν από μέσα της για να τις αγαπώ όλες, θα καταλάβαιναν.

 Και τότε θα καταλάβαιναν ότι το στήθος μου είναι δύο αγριολούλουδα που δεν μπορούν να
 ανθίσουν στον σκοταδισμό που τα σκεπάζει κάθε μέρα με σίδερα και περίτεχνα κλουβιά
 για να τα κόβουν

 μόνο αυτοί.

 Και κυρίως κατάλαβα εγώ
 δεν ήμουν
 ούτε είμαι
 κομμάτια.

 Το σώμα μου είναι χορός
 άμα το σπάσεις
 δεν μπορεί να συγχρονιστεί με την μελωδία των
 αγαπημένων μου τραγουδιών.
 Γι’ αυτό άκουσέ με.
 Είμαι ολόκληρη.

Χαρά Στεφανίδη

Η Χαρά Στεφανίδη είναι απόφοιτος του τμήματος Αγγλικής Φιλολογίας με ιδιαίτερη αγάπη προς την λογοτεχνία, τον φεμινισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Την ποίηση την γνώρισε από μικρή μέσω της γιαγιάς της και την βιβλιοθήκη της γεμάτη από απρόσμενες ποιητικές ανακαλύψεις. Η πρώτη επαφή με την δημιουργική γραφή ήταν σε ακαδημαϊκό πλαίσιο, ενώ η ίδια άρχισε συστηματικά να καταγράφει και να κρατάει τα ποιήματά της κατά την πρώτη καραντίνα του 2020. Ποιήματά της ανεβάζει στο instagram arachne.poetry με το όνομα «αραχνοΰφαντη».

Please follow and like us:

0

403

20

20