Στο Μικρό Μου Καρτούν

Ένα γράμμα στην αδερφή μου.

Μικρό κι αγαπημένο μου,

Μεγάλωσες. Σε θυμάμαι παιδάκι, με τα μάγουλα σου στρουμπουλά. Σου τα ζούλαγα και γκρίνιαζες. Ήταν τόσο αφράτα, σαν φρεσκοψημένα φραντζολάκια, όπως έλεγε η μαμά. Ανέγγιχτα από του κόσμου την ακαθαρσία, μύριζαν νεότητα και λίγη βανίλια. Της ανθρωπότητας τα βάρη δεν είχαν ακόμη πέσει πάνω τους. Στέκονταν κοκκινα και καμαρωτά, έτοιμα να κατακτήσουν τον κόσμο με το νάζι και το πείσμα τους.

Τώρα μεγάλωσες, τα βάρη του κόσμου αρχίζουν να σε αγγίζουν. Βλέπεις τι πάει να πει άνθρωπος και τι μισάνθρωπος. Πονάς, αγαπάς, γελάς και τα κάνεις όλα με τόσο πάθος. Μη νομίζεις, σε παρατηρώ! Κάθε σου βήμα και κάθε παραστράτημα, κάθε γέλιο και κλάμα. Είμαι εκεί να σε πιάσω όταν πέφτεις, όπως σε έπιασα εκείνη τη μέρα του αυγούστου. Θυμάσαι; Έπεσες από το φουσκωτό στρώμα στη θάλασσα, δεν ήξερες να κολυμπάς, μα η αγκαλιά μου ήταν έτοιμη να σε υποδεχτεί.

Είμαι εδώ ακόμα κι όταν είμαι μίλια μακριά και βλεπόμαστε από μια οθόνη 6.67”. Και ξερώ ότι πολλές φορές δεν θα μπορώ να σε κρατάω όταν πέφτεις για αυτό θέλω τα λόγια μου αυτά να είναι οδηγός και στήριγμά σου όταν εγώ δεν είμαι κοντά. Να τα βλέπεις, να παίρνεις δύναμη και να ξέρεις πως σε όποιο μέρος του πλανήτη κι αν βρισκόμαστε, όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν, στο μυαλό μου είσαι η πρώτη μου έγνοια, το μικρό μου καρτούν με τα μεγάλα μάγουλα και τα σγουρά, ατίθασα μαλλιά.

Μείνε για πάντα παιδί

Ο κόσμος έχει αρκετούς μεγάλους και σοβαρούς. Δεν χρειαζόμαστε άλλους. Κράτα αυτή την παιδικότητα, την αθωότητα και την αγνότητα που έχεις στην ψυχή σου. Τα μάτια σου λάμπουν όταν ενοχικά μας ρωτάς αυτά που εμείς οι “μεγάλοι” θεωρούμε αυτονόητα. Η νεανική σου περιέργεια με κάνει να νιώθω κι εγώ παιδί. Το παιχνιδιάρικο βλέμμα σου γεμίζει τη ζωή μας με ζωή. Έχεις άσπιλη ψυχή, μην αφήσεις κανέναν και τίποτα να σου το χαλάσει αυτό. Και μην κρύψεις την αθωότητά σου από φόβο μήπως θεωρηθείς αιθεροβάμων. Καλύτερα σε σύννεφα να τρέχεις παρά από την λασπωμένη καθημερινότητα να παρασυρθείς.

Να διαβάζεις

Ταξίδεψε μικρό μου με το μυαλό σου. Διάβασε και ανακάλυψε κόσμους απέραντους να ξεδιπλώνονται μπροστά σου. Το ξέρω, βαριέσαι. Σαν κωλοφωτιά, όπως λέει και η γιαγιά, θες να ανακαλύπτεις τον κόσμο, και να το κάνεις. Μα μην παραμελείς να διαβάζεις τακτικά. Χρειάζεται και η ψυχή σου ταξίδια. Χρειάζεται να ξεφεύγει, να ταξιδεύει από το σώμα και να επισκέπτεται μέρη νοητικά, να βλέπει αυτά που τα μάτια σου δεν μπορούν να δουν.

Να είσαι περίεργη

Για ανθρώπους, για μέρη, για τον εαυτό σου. Να επιζητάς νέες γνωριμίες μα να μην ξεχνάς τις παλιές. Κάθε άνθρωπος έχει και ένα ταξίδι. Μάθε από τα ταξίδια τους, άκουσέ τα, δώσ’τους τον χρόνο σου, κάν’ τα δικά σου. Εμπιστεύσου με, αξίζει!

Ταξίδεψε και σε πραγματικά μέρη. Δες άλλες πόλεις, χώρες, πολιτισμούς. αφιέρωσε χρόνο να γνωρίσεις αυτά τα ξένα χώματα. Μόνο έτσι θα καταλάβεις πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε πολύ διαφορετικοί αλλά και πολύ ίδιοι. Πονάς το μέρος που σε γέννησε, μα κάπου στην πορεία ίσως να το θεωρήσεις δεδομένο. Ταξίδεψε για να γίνουν θρύψαλα όλα σου τα δεδομένα. Ταξίδεψε και για να βρεις την Ιθάκη σου.

Τέλος, ταξίδεψε και μέσα στον εαυτό σου. Μην φοβάσαι να σε ανακαλύψεις. Εγώ που σε ξέρω από εκείνο το δωμάτιο νοσοκομείου που έμοιαζες με στρουμπουλή Ινδιάνα και νόμιζα ότι έχει γίνει κάποιο λάθος, σου το λέω με το χέρι στην καρδιά: μέρα με τη μέρα γίνεσαι ένας απίστευτος άνθρωπος που δεν σταματάει να με εκπλήσσει. Τόλμα να ανακαλύψεις κι εσύ τον εαυτό σου και δεν θα χάσεις.

Να αγαπάς

Να αγαπάς μικρό μου καρτουνάκι. Μπορεί να σου ακούγεται κλισέ και δεδομένο μα να ξέρεις πως δεν είναι. Να αγαπάς γιατί ο κόσμος αυτός χρειάζεται αγάπη. Γιατί είναι προϊόν σε έλλειψη, δεν το βρίσκεις σε αφθονία. Να αγαπάς τους ανθρώπους, αυτό που κάνεις και πάνω από όλα τον εαυτό σου. Κι ας έχεις απογοητευτεί, κι ας έχεις πονέσει από ανθρώπους που δεν ήξεραν αγάπη τι σημαίνει ή πως να τη μοιραστούν. Μην αφήσεις την αγάπη από μέσα σου να κλέψουν.

Κι αν πολλές φορές δεν ξέρεις πως, διάβασε το ποίημά μου Γράμματα Αγάπης και ίσως καταλάβεις. Αν πάλι όχι, τότε σκέψου πως οι γονείς μας μάς αγαπάνε, πάρε αυτή την αγάπη και διοχέτευσέ την στον κόσμο.

Ζήσε

Σε τελική ανάλυση, ζήσε. Αφέσου, ταξίδεψε, νιώσε, γέλα και όλα αυτά κάν’τα με την καρδιά σου. Μόνο έτσι θα ζήσεις πραγματικά. Το μυαλό και ο ρεαλισμός χρειάζονται, με αυτά θα πορευθείς και θα βιοποριστείς, αλλά με την καρδιά σου θα ζήσεις μια γεμάτη ζωή.

Ίσως να είπα πολλά, ίσως να μην είπα αρκετά μα αυτά έχω να σου δώσω, αυτά είναι τα πιό σημαντικά και αυτά να θυμάσαι κάθε φορά που νιώθεις πως χάνεσαι στον αβυσσαλέο αυτό κόσμο.

Και κάτι τελευταίο. Το ξέρω ότι σου αρέσει να με αντιγράφεις. Όταν σε ρώταγαν μικρή τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις έλεγες “Ξανθιά, σαν την Κατερίνα”. Αθώο μου πλασματάκι! Μη γίνεις σαν εμένα, ξεπέρασέ με! Κοίτα αυτά που κάνω και κάνε τα καλύτερα. Αυτή είναι η ευχή μου για εσένα, να με ξεπεράσεις.

Η τρελή αδερφή σου,

Κατερίνα

Υ.Γ.: Δες το βίντεο του Γιάννη Καλογεράκη. Με βοήθησε σε δύσκολες στιγμές και μου έδωσε τη δύναμη και την έμπνευση να συνεχίσω να προχωράω. Εύχομαι να σε ωθήσει και εσένα!