Μήνας Ποίησης- Τα Ποιήματα των Αναγνωστών Μας

Τέσσερις εβδομάδες, τέσσερις ποιητικές θεματικές, μια μεγάλη γιορτή για την ποίηση.

Σίγουρα έχεις ακούσει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, μπορεί να συμμετείχες και σε κάποια εκδήλωση για την γιορτή της ποίησης εκείνη την ημέρα. Έχεις όμως γιορτάσει ποτέ έναν ολόκληρο μήνα αφιερωμένο στην ποίηση;

Στο Write my Mind κάναμε ακριβώς αυτό, τιμήσαμε την ποίηση ολόκληρο το μήνα Μάρτιο με συγγραφή. Γίναμε μια μεγάλη ποιητική αγκαλιά που χώρεσε μέσα σκέψεις, συναισθήματα, και αναμνήσεις. Γίναμε ευάλωτοι και δεν φοβηθήκαμε να εκτεθούμε μέσα από την ποιητική μας γραφή.

Εδώ θα κάνεις ένα ταξίδι μέσα από τα ποιήματα που οι αναγνώστες δημιούργησαν. Θα δεις σαν ένα ζωντανό σώμα τις δημιουργίες συλλογικά και θα βιώσεις την εξέλιξή τους εβδομάδα-εβδομάδα. Από το μυαλό στο σώμα, από το σώμα στο σπίτι και από το σπίτι στην ελευθερία.

Ένα ταξίδι μέσα σε λέξεις που θα σε απελευθερώσει.

Ο εγκλεισμός είναι μια δημιουργία του μυαλού

Μήνες τώρα έχουμε περιοριστεί στα σπίτια μας λόγω της πανδημίας. Έχουμε υποστεί σωματικό εγκλεισμό για την προστασία των ανθρώπων που αγαπάμε. Μήπως όμως ο εγκλεισμός αυτός ξεκινάει από πιο πριν; Μήπως δεν έχει να κάνει με τον τόπο και το σώμα μα με το μυαλό;

Για πόσο καιρό κλεινόσουν σε “δεν μπορώ” και “δεν είναι για εμένα αυτό” πριν έρθει η πανδημία; Μήπως η δική σου πανδημία είναι στο νου;

Η δική μου είναι σίγουρα.

Εγκλεισμός

Εγκλωβισμένη σε τοίχους που φτιάξανε
- που φτιάξαμε, μαζί, καθώς δεν τ' αρνήθηκα.

Όσο ανίδεη ήμουν, τόσο περιορίστηκα,
στο Εγώ μου και Θέλω μου κλείστηκα,
γιατί έτσι μ' έμαθαν. έτσι μου' παν
πως θα 'πρεπε να είμαι.

Γιατί "έτσι είναι" και "έτσι θα είναι."
Γιατί η πόρτα είναι μια- αυτή
που γράφει με επιχρυσωμένα γράμματα:
"Το κέρδος είναι η αλήθεια."

Δεν σου 'παν όμως, για τα σα-ψείρες
μαύρα γράμματα της κατάρας- σκέτης
δυστυχίας- που σε προειδοποιούσαν
για την επερχόμενη πίκρα.

Δεν είδες όμως την ελευθερία
που σου φώναζε πως εσύ δεν ξέρεις
και θύμα εκμετάλλευσης πέφτεις,
γι' αυτό να θυμάσαι- να θυμόμαστε:

"Κρατάμε ένα κομμάτι Αλήθειας,
της δικιάς μας και είναι μόνο μία."

Δέσποινα Μπακ.

Άτιτλο

Προσπαθώ,
αντιμετωπίζω, απαρνιέμαι,
παρατηρώ
Ρήματα γενικά, ρευστά που
περιμένουν το νου μας να τους 
δώσει σώμα και περιεχόμενο
Μια παγίδα γνωστική, μια παγίδα
πολύ προσωπική
Τα ρήματα που επιλέγουμε, τα
ρήματα που προσδιορίζουν εμάς

El Morado

Κυνήγι Μαγισσών

Στρατευμένες σε εκκενωμένα πεδία μαχών
οι ρουτίνες μας
κι εμείς, αλλόκοσμοι χαρακτήρες,
καταραμένα δοχεία 
ψυχρού αίματος και λαχτάρας,
κρυφοκοιτάζουμε τα μελανιασμένα κατατόπια
από μακρόσυρτες χαραμάδες ιαχών.

Διασκορπισμένοι σε τελετουργικές εξορίες
υποκύψαμε στο κυνήγι μαγισσών,
καρδιοχτυπώντας υπόκωφα
σε σκοταδιστικές αιωρούμενες διαμάχες
από ανακλόμενους ήχους σκουπόξυλων
και εξασθενιμένα ξόρκια, 
στιγματίζοντας τις σκέψεις 
με μολυσματικά παράλογες φοβίες
και αβέβαιη υπομονή.

Θεοδώρα Ιωαννίδου

Το Σώμα μου είναι ένα κουβάρι σκέψεων

Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να το ξεδιπλώσω μα κάθε φορά κάποιος κόμπος είναι πιο πεισματάρης από τους άλλους.

Την ποίηση τη νιώθω με το σώμα μου. Καταφέρνει να με ξεδιπλώσει πολλές φορές.

Εσένα;

Το σώμα μου

"Το σώμα μου,
ένα κουβάρι σκέψεων.
Το δικό σου;"

Μια χαώδης σιγή με μορφή.

Με μάτια σαν άβυσσο·
το παραμορφώνουν.
Σκιές, μάζες και σχήματα·
Όλα αλλάζουν στο χρόνο.

Σκέψεις
εγκλωβισμένες σε κύτταρα·
Μαζί και τα συναισθήματα.
Ένας αγώνας πόθου,
ίσως και πόνου.

Ένα μυαλό 
μες στη δοσμένη του μορφή·
(όχι, δεν την επέλεξε)
περιορισμένο·
παρόλα αυτά,
μαχόμενο·
για το ίδιο του το κάστρο.

Τι να αποκρούσει πρώτο;
Σεξιστικά σχόλια και "αστεία";
Ή μήπως την ομοφοβία;
Τα πρότυπα της κοινωνίας; 
Ή τελικά εμένα την ίδια;

Το σώμα μου,
είναι πανοπλία.
Το δικό σου;

Δέσποινα Μπακ.

Άτιτλο

 Το σώμα και ο νους μου είναι η
 αλήθεια μου.
 Αυτό που σκέφτομαι και εκφράζω
 λεκτικά  και μη.
Αυτά που αισθάνομαι, που 
βλέπω, που ακούω
Αυτά που πράττω αυτά που δεν
πράττω.
Το ύφος μου, η στάση μου, η 
απόσταση απ'τα λάθη μου.
Ο χάρτης και τα πάθη μου
Μια αέναη συνδιαλλαγή.

El Morado

Άτιτλο

Το σώμα μου είναι ένα 
κουβάρι σκέψεων μιας 
αχαλίνωτης δύναμης που
παλεύω να συνεφέρω με 
πόνο ψυχής, να ημερέψω
τον πόνο της εσωτερικής
μου ταυτότητας,
γαλινεύοντας τα άγρια
σκοτάδια μου, να φωτίσω
τις μαύρες τρύπες του
χαμένου θησαυρού μου,
να νιώσω θέλω ζωντανή
ξετυλίγοντάς με
δεξιοτεχνία τα 
μπερδεμένα μου όνειρα.

Γιώτα Συντέτα

Ερμηνίες

Κι αν πεις ότι γνωρίζεις την πορεία σου
θα 'ρθουν κόμβοι και σταυροδρόμια
και στρατεύματα θα σβήσουν τα γραμμένα.
Αν πεις πως γνωρίζεις τι κρατάει τα δεσμά σου
θα 'ρθουν νέες κλειδαριές και αλυσίδες 
έτσι που η λογική ν' ανακινείται 
σε πώμα που συγκρατεί αφρίζουσες πιέσεις.
Αν πεις πως όλα τα 'χεις καταλάβει
πρόσεχε
τους γέλωτες που θα ξεσπάσουν
γιατί αλίμονο
τίποτε δεν έχεις καταλάβει.

Θεοδώρα Ιωαννίδου

Διάβασε επίσης τα ποιήματα της Ρίνας και της Χαράς για αυτή τη θεματική.

Τι σημαίνει σπίτι για εσένα;

Τέσσερις άβιοι τοίχοι; Μια αγκαλιά από αγαπημένους ανθρώπους; Ένας οικότοπος που σε κυκλώνει ασφυκτικά;

Άτιτλο

 Σπίτι μου είναι το βίωμα
 Εκεί που ο νους μου έχει συλλέξει
 συναισθήματα,
σκέψεις, αναστοχασμούς,
αναμνήσεις από τη στιγμή που διαδραματίστηκε.
Εκεί που οι φωνές μου νιώθουν να
σχετίζονται με βάση κάποιο ή 
κάποια κριτήριο-α.
Εκεί που βρίσκω προοπτική, με
φαντάζομαι να πηγαίνω να φεύγω
και να επιστρέφω
Κάτι το υπαρκτό, κάτι το 
αφηρημένο, μια γεωγραφικά 
οριοθετημένη επιφάνεια γης, ένα
πρόσωπο, ένα σύμπλεγμα στιγμών.
Είναι οι στιγμές που ανατριχιάζω,
συγκινούμαι, απορροφούμαι και
αγκαλιάζω την ένταση της στιγμής
που ξεπερνούν την αντιληπτική
μου ικανότητα στο τώρα.
Στιγμές που θα ανατρέχω 
αναφερόμενος σε παρελθοντικά 
παροντικό ή μελλοντικό χρόνο.

El Morado

Άτιτλο

Η πιο ζεστή αγκαλιά είναι το σπίτι μου για μένα,
μια ασφαλής φωλιά γεμάτη με αγάπη, μέσα σε 
αυτό δημιουργώ προσεύχομαι και επιθυμώ πάντα
να μπορώ με ασφάλεια εκεί να βρίσκομαι κι αν 
καμιά φορά οι τοίχοι με πλακώνουν γρήγορα
συνέρχομαι μόλις σκεφτώ τι είναι πιο σημαντικό,
μια θαλπωρή μια ζεστασιά μέσα στο σπίτι αυτό,
παρά εκτεθειμένη σε ένα άγνωστο παγωμένο
καταφύγιο.

Γιώτα Συντέτα

Άτιτλο

Περπατώ ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους.
Λουσμένη στο φως, περιμένω να γυρίσεις-
Μέχρι τότε με ζεσταίνει του δωματίου
σου η αγκαλιά.

Παραμένω κλεισμένη σε τέσσερις 
τοίχους.
Όχι από φόβο, μονάχα από αγάπη-
Το λευκό τους απαλύνει την προσωρινή
μου μοναξιά.

Ο Καθρέφτης σε εμφανίζει στο πλάι μου
ξανά. 
Το ρολόι έχει μείνει σε μια ώρα 
περασμένη-
Βλέπεις, ο χρόνος σταμάτησε σε εκείνη τη
μέρα του Σεπτέμβρη.

Έτσι κάθε γωνία την ανάμνηση ξυπνά.
Ένα σπίτι στη Ζωγράφου, με επίπλωση παλιά,
Η γλυκιά μου συντροφιά μέχρι εσύ να
επιστρέψεις.

Αγγελική Τσακμάκα

Ελευθερία ή Θάνατος

Κάθε ημέρα που ξυπνάω θα επιλέγω την ελευθερία. Κι αν δεν μπορώ ελευθερία να έχω τότε μόνο θα επιλέξω τον θάνατο.

Άτιτλο

Ελεύθερη θέλω να πετώ αφήστε
με αθάνατη να ζω, δεν ενοχλώ
κανέναν μόνη μου παλεύω σαν 
τον αετό θεριεύω, που στέκεται 
καμαρωτός γεμάτος περηφάνεια
δεν θέλει να νιώσει την ορφάνια
αδίστακτα χρόνια σκλαβιάς δεν 
αξίζουν σε κανέναν ελευθερία ή 
θάνατο ζητάμε απεγνωσμένα.

Γιώτα Συντέτα

[Ελευθερία]

Μπορεί η πλατεία να 'χει θολώσει απ' τον καπνό
το μυαλό σου όμως παραμένει καθαρό
και βλέπει μέσα απ' του κόσμου αυτού τη 
φασαρία.

Τι θέλουν και σε στριμώχνουνε στο σπίτι
Ελευθερία;
Αφού κανένας τοίχος δεν μπορεί να σε 
κρατήσει τιμωρία,
ποιό σχήμα να φυλακίσει τη δική σου τη 
ψυχή;

Με μια ανάσα ξεχειλίζεις απ' το κελί
σαν παράνομος φυγάς 
σαν αποδημητικό πουλί
ούτε η ίδια η ζωή δεν σε στενεύει.

Κι ας είναι τίγκα στον καπνό,
το μέρος αυτό το 'χεις διαλέξει εσύ!
Σπίτι δίχως τοίχους-χειροπέδες,
δίχως εκκωφαντική σιωπή

Απ' της κλεισούρας το λευκό
και της μουντάδας διαφυγή,

όπως μικρή.

Αγγελική Τσακμάκα

Διάβασε και το δικό μου ποίημα Ελευθερία ή Θάνατος εδώ.

Κάθε ποίημα ξεχωριστό, κάθε δημιουργία ένα σώμα σκέψεων. Ελπίζω να απόλαυσες αυτή τη διαδικτυακή ποιητική έκθεση και να σε ταξίδεψε. Άφησε ένα σχόλιο και πες μου ποιό είναι το αγαπημένο σου ποίημα!